„Po 5- ciu latach okrutnego ucisku germańskiego, przy dolatujących jeszcze odgłosach huku armat, rozpoczęło naukę w tut. szkole dnia 1 września 1944 r. Dzień ten według zarządzenia Kuratorium Okręgu Szkolnego Lubelskiego był Dniem Radości i świętem ruszenia szkoły polskiej. Po uroczystym nabożeństwie i oddaniu hołdu poległym i walczącym bohaterom odbył się uroczysty pochód przez wieś , w czasie którego dziatwa szkolna śpiewała pieśni narodowe i wesołe wznosząc okrzyki na cześć Polski, wolności i szkoły polskiej. Po pochodzie odbyły się w szkol e odpowiednio udekorowanej wewnątrz i zewnątrz, przemówienia dzieci szkolnych, nauczycielstwa i młodzieży. W r. szk. 1944 pracowały w tut. szkole 3 siły naucz.: Jodłowska, p.Gortrenówna i p.Łazarukówna . W dniu 11 listopada odbyła się uroczysta akademia”.
Tak więc pomimo ogromnych trudności, jakie wówczas panowały, w warunkach trwającej jeszcze wojny udało się wznowić w w 1944 roku zajęcia; zadbano nawet o uroczystą oprawę tego wydarzenia. Przeprowadzone przez nowe władze zmiany zniosły funkcjonujący przed wojną podział szkół powszechnych (podstawowych) na trzy rangi i trzy systemy programowe. Od tego czasu wszystkie szkoły podstawowe były siedmioklasowe, a nauczanie prowadzono wg jednolitego programu. Było to korzystne dla szkół wiejskich – także dla placówki łańcuchowskiej. Problemem dla naszej placówki, podobnie jak i wielu innych były sprawy lokalowe i finansowe. Najwięcej jednak kłopotów sprawiał brak kadr. Z powodu ciężkich warunków pracy i niskiej płacy (nauczyciel zarabiał wówczas równowartość 25 kg zboża..) trudno było pozyskać chętnych do pracy na wsi. Sytuację pogarszała ciężka sytuacja mieszkaniowa –nauczyciele musieli wynajmować pokoje u gospodarzy – co też powodowało określone problemy. Pracujący w czasie wojny nauczyciele wyjechali do innych miejscowości. Funkcję kierownika przejął Szymon Święch, zatrudniony w 1945 r. Problemy kadrowe występowały w łańcuchowskiej szkole do końca lat 60-tych XX w. W tym czasie do szkoły uczęszczało ok. 150 uczniów, zatrudnionych było 4 nauczycieli.
„Wspomniane siły (nauczycielskie) z powodu braku mieszkań we wsi przeniosły się do innej miejscowości. Do dnia 1 listopada 1947 roku 114 dzieci uczył sam kierownik. W dniu 1 listopada 1947 Święch Aniela, a dopiero od dnia 1 marca 1948 nowa siła Kołkowicz Jan, który mieszka kątem u sąsiadów szkoły”.
Szymon Święch sprawował funkcje kierownika szkoły do roku 1955. Po nim przejął ją Mich Michał, który kierował szkołą do roku 1972.
Sytuacja kadrowa zaczęła się zmieniać dopiero na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, kiedy to pracę w szkole podjęły panie, które z placówką związały się do emerytury: Zofia Stadnik, Leokadia Jakubowska, Danuta Kondracka i Barbara Mazur, a w późniejszym czasie zostały zatrudnione Marta Grudzień, Marianna Chmiel i Jolanta Wójcik. Ustabilizowanie sytuacji kadrowej pozwoliło na poprawę efektywności nauczania i osiąganie lepszych wyników przez uczniów. W 1972 r. prowadzenia szkoły podjęła się pani Zofia Stadnik, która od początku związała się z łańcuchowską placówką. Wiele energii włożyła ona w walkę o poprawę sytuacji lokalowej kierowanej przez nią szkoły. Stosowała doraźne formy tej poprawy – urządziła małe, przyszkolne boisko, przeprowadzała remonty i naprawy. Jednak w 1987 r. budynek szkolny jest już w tak złym stanie, że zapada decyzja o jego zamknięciu. Nauka prowadzona jest w dwóch budynkach mieszkalnych w Wólce Łańcuchowskiej, zakupionych przez władze szkolne. Starania o wybudowanie nowego budynku zostały uwieńczone sukcesem dopiero w 1994 r.
